Na podstawie decyzji Jana Dworaka, Przewodniczącego KRRiT, 9 sierpnia 2013 roku na Telewizję Polską została nałożona kara finansowa w wysokości 5 000 zł za naruszenie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o radiofonii i telewizji.
W związku z emisją w programie TVP2/HD 8 marca 2013 roku o godzinie 23:05 audycji pt. „Tylko dla dorosłych”, do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wpłynęło łącznie 12 skarg, w tym jedna od posłów – przedstawicieli Parlamentarnego Zespołu ds. Przeciwdziałania Ateizacji Polski oraz 11 skarg od osób prywatnych. Skargi dotyczyły występu Kabaretu Limo, który został wyemitowany w ramach wskazanej audycji i zawierały zarzut rozpowszechniania treści godzących w uczucia religijne katolików oraz sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym.
Przeprowadzona przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji analiza wskazanej audycji potwierdziła przekroczenie granicy swobody wypowiedzi.
Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy o radiofonii i telewizji audycje lub inne przekazy powinny szanować przekonania religijne odbiorców, a zwłaszcza chrześcijański system wartości. Art. 18 ust. 1 przewiduje, że audycje lub inne przekazy nie mogą propagować działań sprzecznych z prawem, z polską racją stanu oraz postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym.
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie zgadza się z przesłanym w tej sprawie stanowiskiem TVP SA, która powołuje się na satyryczny charakter tej audycji, opatrzonej kwalifikacją wiekową „od lat 16”, skierowanej do widzów dorosłych, świadomych satyryczno-kabaretowej konwencji programu.
KRRiT podkreśla, że zgodnie zarówno z linią orzecznictwa, jak i literaturą przedmiotu satyra nie może naruszać godności ludzkiej, a satyryczna forma wypowiedzi nie zawsze jest wystarczającym usprawiedliwieniem dla takich naruszeń, niezależnie wobec kogo i o jakiej porze zostały dokonane.
Trzeba mieć to na uwadze, oceniając kwestię tak delikatną, jaką są uczucia religijne.
Wymierzając karę, KRRiT uwzględniła przesłanki ustawowe, określone w art. 53 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, tj. zakres i stopień szkodliwości naruszenia, dotychczasową działalność nadawcy publicznego, a także fakt, że w tym konkretnym przypadku przejawem świadomości odpowiedzialności nadawcy za treść programu były przeprosiny zawarte w oficjalnym komunikacie Dyrekcji TVP2 z 11 marca 2013 roku.
Źródło: Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
